بیتل، یک ماشین کوچک اما محبوب

بیتل را می توان یکی از محبوب ترین ماشین های دوران تاریخ دانست که البته نام اصلی آن type1 بود و در میان مردم با نام های بیتل و باگ شناخته می شود. همانطور که می دانید سبب ظهور فولکس واگن شد.

در سال 1931 مهندس فردیناند پورشه گونه خاصی از محصولش را با نام پورشه تایپ 12 طراحی کرد که لقب "خودرویی برای همه" را در انتهای نام خود یدک می‌کشید. مهندس پورشه تصمیم گرفت تا از موتور چهار سیلندر تخت و کمک فنرهای پیچشی استفاده کند. سال بعد پورشه توسعه خودرویش را برای یک شرکت موتورسیکلت سازی ادامه داد و مدل تایپ 32 را معرفی نمود. اما تا سال 1933 یعنی زمانی که آدولف هیتلر شخصا به پورشه دستور ساخت خودرویی برای عموم مردم آلمان را نداده بود فولکس واگن متولد نشد.

هیتلر خودرویی می‌خواست که توانایی حمل دو بزرگسال و سه کودک را با سرعت 100 کیلومتر بر ساعت داشته باشد و نام فولکس واگن نیز از دو جز فولکس به معنای "ملی" و واگن به معنای "خودرو" تشکیل شده است که مقصود خودروی ملی را تداعی می‌کند. قیمت فولکس واگن در آن زمان حدود 990 مارک بود؛ در حالی که میانگین درآمد ماهانه یک فرد 32 مارک بوده است.
در سال 1935 دو خودرو تست با کدهای V1 و V2 آماده شدند. سال بعد یک نمونه آزمایشی دیگر نیز ساخته شد و دایملر بنز هم در ساخت نمونه‌های آزمایشی به کمک پورشه آمد. تا سال 1937 حدود 290 هزار کیلومتر تست جاده بر روی نمونه‌های آزمایشی صورت گرفت که تمامی آنها از موتورهای هوا خنک استفاده می‌کردند.
در سال 1939 گونه 39 روانه بازار شد که یکی از مهمترین نمونه های بیتل است. این خودرو که ندرتا دچار ایرادهای فنی می‌شد از یک موتور هواخنک به حجم 995 سی‌سی بهره می‌برد که می‌توانست 25 اسب بخار قدرت تولید کند. عملکرد این موتور در نیروهای زرهی ارتش آلمان که در آفریقا مستقر بودند به اثبات رسیده بود و استفاده از فنرهای پیچشی به جای فنرهای برگی توانایی های حرکتی آن را بسیار بالا برده بود.
اما بیتل در زمانی که مشغول توسعه یافتن بود یک رقیب جدی پیدا کرد: تاترا. تاترا یک خودروساز چک اسلواکیایی بود که خودروهایش قیمت بسیار پایینی داشتند و از حیث آرایش فنی و تکنیکی نیز شباهت زیادی با بیتل داشتند. تاترا مهندس پورشه و هیتلر را تحت تاثیر قرار داد.
پورشه تا آغاز جنگ توانست به تولید موثر بیتل برای مصارف عمومی ادامه دهد. در زمان جنگ حدود 52 هزار دستگاه از تایپ 82 موسوم به کوبلواگن و 14 هزار دستگاه از تایپ 166 موسوم به شویمواگن را تولید کرد. در نیمه اول دهه‌ی چهل به خاطر کمبود بنزین کارخانه ی فولکس واگن تولید چندانی نداشت و بیشتر خودروهای سران حزب نازی را تولید می‌کرد. در این دوره با ترکیب بدنه‌ بیتل و کوبلواگن، خودرو نظامی جدیدی به نام کوماندرواگن تولید شد که تا پایان جنگ حدود 670 دستگاه از آن تولید گشت. در این دوره به خاطر حملات سنگین هوایی تولید کارخانه بسیار افت کرد و بسیاری از تجهیزات آنها برای حفاظت به زیرزمین بانک ها انتقال یافتند.
اما تولید اصلی بیتل پس از پایان جنگ آغاز شد. در این زمان کارخانه به دست نیروهای انگلیسی افتاده بود و خوشبختانه صنایع انگلیسی تمایلی به خریداری آن نداشتند چرا که بر این عقیده بودند خودروهای فولکس مناسب بازار این کشور نیستند. کارخانه ابتدا به تولید بیتل های تایپ 1 برای ارتش بریتانیا پرداخت و پس از دو سال بود که زمزمه ی تولید بیتل برای عموم مردم به گوش رسید. در سال 1946 که کارخانه دوباره کار خود را آغاز کرد توانست حدود 1000 دستگاه خودرو برای ارتش تولید کند که این محدودیت هم بیشتر به خاطر کمبود مواد خام بود. در این سال بود که نام کارخانه دوباره به فولکس واگن تغییر یافت و نام شهری که کارخانه در آن قرار داشت نیز به ولفسبورگ تغییر کرد.
اما در طول دهه‌ی بعد کارخانه بیتل شاهد یک انفجار در تولید بود! به طوریکه تا پایان سال 1955 یک ملیونمین بیتل از خط تولید کارخانه خارج گشت. در این دوره بیتل یکی از پرقدرت ترین و بهترین ها در کلاس خودش بود. موتور 34 اسب بخاری؛ حداکثر سرعت 115 کیلومتر بر ساعت و شتاب صفر تا صد کیلومتر 27.5 ثانیه ای به همراه مصرف سوخت 6.7 لیتری بیتل را نسبت به رقبایی نظیر سیتروئن 2CV و موریس مینور در موقعیت کاملا بالاتری قرار می‌داد.
تا سال 1966 تغییراتی جزئی در ظاهر خودرو به وجود آمد؛ تغییراتی از قبیل یک تکه شدن شیشه ها و همین طور افزایش دید آنها. در این سال موتور 1.3 لیتری جای موتور 1.2 لیتری را گرفت. البته فولکس روند اصلاح قوای محرکه را از سال 1954 و با اضافه کردن 2 میلیمتر به قطر سیلندر انجام داده بود که منجر به افزایش قدرت از 33 اسب بخار به 40 اسب بخار گردید.
اما در این مدت گونه های خاصی نیز تولید شدند. گونه هایی نظیر هبمولر کابریولت که تنها 696 دستگاه از آن بین سال های 1949 تا 1954 به تولید رسید. تولید خیره کننده بیتل به روند صعودی خود ادامه داد و در سال 1972 توانست رکورد 15 ملیونی فورد T را بشکند.
در سال های بعدی سوپر بیتل با تجهیزات رفاهی و ایمنی بیشتر روانه بازار گردید و در عین حال بیتل در سراسر جهان؛ از آمریکای شمالی تا آسیا به خودرویی محبوب تبدیل شد.
از اوایل دهه ی هفتاد افت فروش بیتل آغاز شد و فولکس واگن کم کم به دنبال جانشینی برای آن می‌گشت. در سال 1974 بود که جیایجیارو با طراحی گلف توانست بار دیگر نام فولکس را بر سر زبان ها بیندازد. اما تولید گلف به تولید بیتل خاتمه نداد. این خودرو تا 19 ژانویه 1978 در خط تولید بود و پس از آن بود که خط تولیدش به مکزیک و برزیل منتقل شد. بیتل با این شکل و شمایل تا سال 2004 در مکزیک تولید شد.
بیتل یک اسطوره بود که نشان داد حتی در سخت ترین شرایط و در حالی که همه چیز به نابودی کشیده شده است هم می‌توان از نو آغاز کرد و به موفقیت دست یافت. خودرویی که با ساده ترین امکانات و طراحی به لطف مهندسی هوشمندانه اش توانست به یکی از موفق ترین خودروهای جهان تبدیل شود و نام خودش را برای همیشه در تاریخ ماندگار کند.